شهدا شمعی شدند تا پروانه انسانیت در گردشان پرواز کند. شهید با شهادتش جاودان می شود تا بشریت در تنگنای دنیا طلبی روحش را صیقل دهد. شهید الگو می شود برای آدمیان تا قداست خونش راهنمای جاودانه زیستن و جاودانه مردن را به تصویر دنیا در آورد. چرا که شهید همواره زنده است و راه، هدف، معرفت، عشق و روحش جاودان باقی می ماند.

مردم و مسئولان درک می کنند که چه دِینی بر گردنشان است

به گزارش کاوش نیوز، استان گلستان 4 هزار شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده است. جوانان دیروزی، الگوی نسل امروز هستند. شهدایی که آمدند و رفتند اما آنچه باقی گذاشتند قبله گاه هدایت معنوی بشریت شد. جوان امروز که در مناطق جنگی پا می گذارد، خاطره شهدا، وصایای شهدا، رفتار شهدا، ولایت پذیری، صداقت و هزاران صفتی که فقط در مردان آزاده یافت می شود، دل و روحش را صیقلی می کنند.

اجلاسیه 4 هزار شهید استان گلستان فرصتی دیگر است که شهدا در اختیار ما قرار داده اند تا روشن کننده ی دوباره ی وجدان انسان ها شوند. مردم و مخصوصاً مسئولان درک می کنند که چه اتفاقی افتاده و چه دِینی بر گردنشان است.

مردم و مسئولان درک می کنند که انقلاب به راحتی بدست نیامده است، درک می کنند که راه ولایت راه حق است و نباید هرگز از آن خارج شد. شهدا فرصتی داده اند تا استکبار زمان را دوباره بشناسیم و بدانیم که همیشه حق پیروز است، آمریکا قابل اعتماد نیست و وحدت در سایه ولایت است که می تواند بر هر تاریکی و ظلمتی پیروز شود.

 امروز کشور نیازمند خود ساختگی و استقلال اقتصادی و فرهنگی ست. اجلاسیه 4 هزار شهید استان گلستان فرصتی می شود تا بدانیم اعتماد به آمریکا و حامیانش سرابی بیش نیست. و همه ی این ها را از کسانی بیاموزیم که در یک بحران جنگی سلاحشان را خودشان ساختند و تسلیم دشمنان نشدند. براستی غیرت شهدا غیرت مردان حق است.

همدلی شیعه و سنی در ایران و بویژه در گلستان نمایانگر وحدتی است که دشمنان از آن هراس دارند و این اجلاسیه توانست این وحدت و همدلی را به نمایش بگذارد. در این ایام جا دارد از شهدای مدافع حرم و شهدای منا هم یادی کنیم. چه شهدای جنگ تحمیلی و چه شهدای مدافع حرم نامشان همواره زنده است. از میان 4 هزار شهید استان گلستان 600 شهید به شهدای اهل سنت اختصاص دارد و از 49 شهید فاجعه منا 48 تن آنها از برادران و خواهران اهل سنت هستند. یادشان گرامی باد. تقارن برنامه های اجلاسیه و هفته وحدت فرصتی شد تا به جهانیان نشان دهیم که شیعه و سنی در سایه اسلام محمدی(ص) و در سایه وحدت، خاری می شوند در چشم دشمنان زیادخواه بین المللی که برای خدشه دار کردن اتحاد شیعه و سنی، داعش، شیعه ی انگلیسی، وهابیت، بهایت و طالبان را خلق کرده اند.

یاد شهدای مدافع حرم و رسانه ای استان گلستان گرامی باد

گرامی می داریم یاد شهدای مدافع حرمی که برای دفاع از حرم زینب(س) به سرزمین سوریه عازم شده بودند تا خونشان حائلی برای زنده نگه داشتن اسلام و خاری در دل داعشیان بویژه آمریکا و حامیانش شود. یاد شهیدان غلامعلی تولی، سید احسان حاجی حتم لو، قاسم غریب، سید محمد حسین میردوستی، اسماعیل زاهد پور، قاسم تیموری، علیرضا صفرپور جاجرمی، افشین ذورقی بحری، صادق شیبک (نخستین شهید مدافع حرم ارتشی استان گلستان) و قربان نجفی و همچنین شهدای رسانه ای استان، شهید سید محمد طاهر طاهری، محمد علی روحانی فرد، محمدرضا معززی گرامی باد. چرا که همه برای یک هدف و آرمان به شهادت رسیدند. دفاع از اسلام، پیروی از فرمان ولایت، مقابله با ظلم و مبارزه با استکبار از اهداف آنان بود.

چه کنیم شرمنده شهدا نباشیم؟

شهید زنده است زیرا مولایش و رهبرش حسین(ع) درتاریخ همواره زنده و ماندگار مانده است چرا که حق همیشه در طراوت و تازگی می ماند. اما سخنی دیگر در رابطه با شهدا و این اجلاسیه که همه دست به دست هم دادند تا برنامه های آن به نحو احسن اجرا شود این است که چه کنیم تا همواره مدیون شهدا نباشیم؟ چه کنیم راهشان را ادامه دهیم و شرمنده شهدا نباشیم؟ شهدا آمدند و آسمانی شدند. آمدند تا غبار زمانه بر قلب هایمان، تار گمراهی نکشد. تا دیده بان تقوایمان شوند و دستگیر لحظه هایمان در تنگی نورانیت معنوی. چه کنیم تا شرمنده آنان نباشیم؟ این سوالی ست که همه ما باید از وجدان بیدارمان بپرسیم. و بپرسیم که برای قرار گرفتن در این راه و هدف چه کرده ایم؟ چقدر در مسیر همرنگ شدن و الگو گرفتن از شهدا، سبک زندگی اسلامی، شعور دینداری، فرهنگ و معرفت گفتاری، حجاب و اجرای احکام دین، تلاش برای آمادگی جامعه تا ظهور مهدی(عج) و از همه مهمتر ولایت مداری و ولایت پذیری پیش رفته ایم؟  اما سخنی این است که در هر جایگاهی که قرار داریم این  زندگی با امنیت را که زیرا پرچم اسلام و رهبری داریم را ، مدیون شهدا و خانواد های آنان بدانیم !! نشود که این اجلاسیه اولین و یا آخرین  باشد. نشود که با تمام شدن مراسم دیگر همه چیز به فراموشی سپرده شود.!! نشود که فقط در یک مقطع از زمان چنین اجلاسیه برگزارکنیم. این نشود!! که  برخی از خانواده های شهدا گله مند بودند که بعد بیست سال به چنین مراسمی دعوت شده اند.

این هشداری است برای همه ما که همواره یاد شهدا ، راه شهدا، اهداف انان، رفتار و اعتقادآنان ، خانواده شهدا همه همه برای ما بار مسئولیت دارند،  که از آنان غافل نباشیم و ادامه دهنده راهشان و غمخوار خانواده هایشان باشیم.   همچنین برای اینکه فراموش نکنیم هرچه داریم از برکت شهداست، همه ساله آمادگی اجرای برنامه های متنوعی برای تکریم شهدا و خانواده هایشان انجام دهیم . کلام آخر اینکه این گونه برنامه ها نه بخاطر شهداست،  بلکه بخاطر اینکه اهداف ما از راه آنان فاصله نگیرد!! تا راه را گم نکینم!!! انشالله

رقیه بشارت نیا