کاوش نیوز- یوسف مهقانی:نقل است که ناصرالدین شاه در اولین سفر اروپایی خود ، در کاخ ورسای بعد آنکه ازسوی پادشاه فرانسه  پذیرایی مفصلی شد،  به قضای حاجتش نیاز افتاد و با راهنمایی یکی از نوکرها به سمت یکی از توالت های کاخ مجلل هدایت شد.

 سلطان  بعد از ورود به دستشویی هرچه جست چیزی شبیه به "مستراح” های سنتی خودمان پیدا نکرد و در عوض کاسه ای دید بزرگ که معلوم نبود به چه کار می آید!!

غرورش اجازه نمی داد که از نوکر فرانسوی بپرسد که چه بکند

 پس از هوش!! خود استفاده کرد و دستمال مبارکش را بر زمین پهن کرد و همان جا….!

بععلله ،  حاجت که برآورده شد سلطان مانده بود و دستمالی متعفن؛

این بار با فراغ خاطر نگاهی به اطراف انداخت و پنجره ای دید گشوده بر بالای دیوار و نزدیک به سقف که در دسترس نبود پس چهار گوشه ی دستمال را با محتویات  گره زد و سر گره را در دست گرفت و بعد از دقت به سوی پنجره ی گشوده پرتاب کرد تا مدرک جرم را از صحنه  دور کرده باشد.

گویا نشانه گیری ملوکانه خوب نبوده چون دستمال بعد از اصابت به دیوار باز می شود و محتویات آن به در و دیوار و سقف می پاشد. وضع از اول هم دشوارتر می شود.

 سلطان، بالاجبار، غرور را زیر پا می گذارد، از دستشویی بیرون می رود و به نوکری که آن پشت در انتظار بود کیسه ای پول طلا نشان می دهد و می گوید این را به تو می دهم اگر این کثافت کاری که کرده ام رفع و رجوع کنی.

می گویند نوکر فرانسوی در جواب ایشان تعظیم می کند و می گوید من دو برابر این سکه ها به اعیلحضرت پادشاه تقدیم خواهم کرد اگر بگویند "با چه ترفندی توانسته اند روی سقف خرابکاری کنند!"

در حقیقت برحسب  موضوع های به ارث مانده از ادوار قبل، شرایط مدیریت در شهرداری گرگان آنگونه سخت شده که هرجلوس کننده بر رأس  آن اوضاع  بسیار دشواری را پیش روی خواهد داشت.

اکنون در کنار اکثریت کارکنان خدمتگذار شنیده شده عده‌ای  با حقوق معمولی براحتی توانستند چند آپارتمان برای خودشان صاحب شده و حتی گفته میشود این کف انحرافات مربوط به بخش کوچکتر این مجموعه قدرقدرت است...!!

برای انسداد این معلق بازیها ، فقط یک متخصص عمرانی و ترافیکی و حتی شهرداریچی بودن دردی را دوا  نمیکند و شورای شهر باید به جای یک  اینچنین به دنبال "قانوندان متبحر باجرأت" از جنس شهرداری (همانکه میگویند فقط آهن است که آهن را می برد) باشد ، چنانچه به همین دوره های بعد  انقلاب  بنگریم دراکثریت موارد شهرداران هم به لحاظ آکادمیکی و حتی گاهی تجربه شهرداری چی بودن  مشکلی نداشتند. امامشکل از آنجایی شروع شده که اکثریت مطلق آشنا به "گلوکاههای فسادخیز"  نبوده و اگرهم اندک افرادی یافت میشده که کاربلد تلقی میشدند از منظر رضاخانی مستحدثات را میدیده و خود باری بر روی مفسده ها افرودند و رفتند.

آنچنان که ذکر شد مشکل اصلی سابقه مدیریتی یا مدرک مدعیان مسند شهرداری (باگرایش بومی و نزدیک به تفکر فراکسیون اکثریت ) نبوده بلکه  ابهام اساسی  میزان کاربلد بودن و توانمندی آنان در انسداد مجاری فسادخیز در شهرداری است .

برای راستی آزمایی دغدغه ذکرشده  کافی است فراکسیون اکثریت  در یکی دو مورد از  مجموعه هایی که از قضا در این دوران پول زیادی به آنها تزریق شده (خواستند میتوانیم نام ببریم!) "تحقیق و تفحص" را کلید بزنند  و انشااله مغزشان از  حجم خرابیها سوت نکشند !!.

افکار عمومی نیز  کمی تأمل نموده ، بیاندیشید علت اینهمه  سیاه نمایی، فشارهای بی حدوحصر، گزارش نویسی با قلم مسموم  و.....  واهمه  از افشاشدن  کدام غلط  را پنهان می کند⁉

نظام جمهوری اسلامی بزعم صاحب این قلم گرچه دارای جهان بینی و ساختار کاردرستی بوده ولیکن اگر در حوزه هایی مانند عدالت اجتماعی و توزیع یکسان ثروت  (در یک کلام کم نمودن فاصله مستضعفین  باطبقه اقلیت برخوردار ) ،توفیق آنچنان نداشته به دلیل  فقدان مدیرانی از جنس "آیت اله شهید دکترمحمدحسین حسینی بهشتی" بوده است.

والا تادلتان بخواهد هستند مدیرانی که بسان ناصرالدین شاه ، باید عده ایی (اگر یافت شوند ) با چندبرابر هزینه ، خرابی بجای مانده آنان  را صرفا فقط ترمیم نمایند.

بیشتر صریح تر خواهیم گفت