کاوش نیوز، یازدهم اسفند 1402 یعنی حدود 14 ماه دیگر موعد انتخابات مجلس دوازدهم است. پروژه تخریب مجلس یازدهم چیزی نبوده است که به تازگی استارت خورده باشد؛ تخریب این مجلس از روزهای پیش از شروع به کارش توسط اصلاح طلبان شروع شد و با آغاز به کار مجلس هم تخریب ها شدت گرفت. به هر میزان هم که به روزهای انتخابات نزدیک شویم این حملات شدیدتر خواهد شد.

طبیعتا موعد میوه چینی تخریب ها در انتخابات بعدی است. برای همین هم در اظهارات تازه اصلاح طلبان مشخصا بحث انتخابات مجلس مطرح می شود و البته که به فتح بهارستان در پایان سال 1402 دلبسته اند. حتی در میان ناآرامی های اخیر که برخی رسانه های اصلاح طلب نقش شاخه رسانه‌ای اغتشاشات در داخل کشور را ایفا می کردند، بحث از انتخابات مجلس هم دیده می شد و عملا از اغتشاشات به فکر انتخابات بودند! در آخرین سخنرانی روحانی هم که طعنه هایی را با خود به همراه داشت، بحث «جاذبه صندوق رای» نیز مطرح شد.

با این حال، در جدیدترین موارد، جعفرزاده ایمن آبادی، نماینده سابق مجلس و از وکیل الدوله های روحانی گفته است: «دولت ترک فعل های بسیار زیادی دارد اما مجلس وظیفه نظارتی خودش را تنها با دادن چند کارت زرد به وزرا ایفا می کند».

این چهره نزدیک به لاریجانی همچنین گفته است: «در بروز همه این مشکلات مجلس مقصر است. مردم سال آینده جواب سختی به نمایندگان مجلس یازدهم می دهند».

وی با ادعای اینکه مردم از دولت و مجلس ناامید شده اند، افزود: «مجلس فقط یک سال دیگر فرصت دارد، به جای آنکه فقط غر بزند و بگوید «کاره ای نیست»، حواسش را برای نظارت کارآمد بر کارهای دولت جمع کند».

ناصر قوامی، چهره اصلاح طلب و از نمایندگان مجلس ششم هم ضمن حمله به قالیباف گفته است: «ایشان که بیشتر تجربه نظامی دارند و خیلی تجربه‌ای در حوزه تصمیم گیری های کلان و بخصوص در حوزه قانون گذاری ندارند در نتیجه خیلی نباید از ایشان انتظار داشت که در جایگاه رئیس مجلس درباره تغییر حاکمیت و تئوری‌های جدید اظهار نظر و تصمیم‌گیری کنند. از طرف دیگر ما شاهد یک مجلس فرمایشی و ضعیف هستیم که عملا در مسائل کلان کشور جایگاهی ندارد.»

در نمونه دیگر، روزنامه آرمان در واکنش به آخرین تحرکات روحانی، درباره تصمیم مدیران عالی دولت‌های یازدهم و دوازدهم اینگونه نوشته است: «روحاني با نوع تفکراتي که در مورد مسائل راهبردي دارد اگر هم به بازگشت به قدرت بينديشد، آن مسير را براي خود مسير مجلس نمي‌داند. البته اين احتمال وجود دارد که مديراني که در دولت وي در مراتب عالي و مياني فعال بودند در قالب حزب اعتدال و توسعه تمايلاتي براي ورود به عرصه رقابت براي تصدي پارلمان را داشته باشند اما نگاه روحاني به مجلس نيست».

در هفته های پیش هم اخبار و تحلیل هایی مبنی بر عزم دولتمردان گذشته برای انتخابات مجلس برای لیست بندی با افرادی نظیر سورنا ستاری، همتی و آذری جهرمی منتشر شد.

اصلاح طلبان و اعتدالیون فتح مجلس را سهل الوصل تصور می کنند و در پس تصورات خود تک دوره ای کردن رئیسی را می پروارانند. بی تمایلی روحانی به مجلس هم ادعای صادقانه‌ای نیست بلکه بخشی از یک پازل بزرگتر به به معنای دست گرفتن اکثریت مجلس توسط دوستان به عنوان مقدمه بازگشت به پاستور است.

بنا بر گزارش روزنامه اعتماد که در واکنش به تحرکات اخیر روحانی منتشر شده بود، تیم رسانه ای روحانی می خواهد او را در صدر اخبار نگه دارد. با توجه به اینکه زمان زیادی یعنی دوسال و نیم تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده و از سوی دیگر ادعا می شود روحانی برای برگشت به قدرت دنبال مجلس نیست، با این اوصاف، خیال فتح بهارستان توسط همکاران برای رسیدن به پاستور امر قابل فهمی است. موضوعی که اصلاح طلبان در بین گفته های خود مطرح می کنند و با اینکه دولت سیزدهم هنوز به نیمی از عمر خود هم نرسیده، بحث تک دوره ای شدن رئیسی را مطرح می کنند.

کلیدواژه پرتکرار «حاکمیت یکدست» و یا «جاذبه صندوق رای» که اخیرا توسط روحانی مطرح شد هم نشانگر واضح همین انگیزه انتخاباتی است.

روزنامه شرق هم در گزارش چند روز پیش خود درباه علی لاریجانی، مدعی شد که او می خواهد مردم را از مدیریت بحران‌ زده اصولگرایان نجات دهد(!) و در این راه از ائتلاف با اصلاح‌طلبان هم استقبال می‌کند. نکته مهم گزارش شرق آن بود که مجلس را سکوی پرتاب لاریجانی به سمت پاستور نامیده بود.

همه این برنامه چینی‌ها و شاید خیال پردازی ها در حالی است که خاطرات مجلس سلفی بگیران در خاطر مردم باقی است. از سوی دیگر فضاحت مدیریتی در دولت روحانی موضوعی نیست که به این زودی ها از خاطر مردم فراموش شود؛ خاطرات اشرافیت یکجانشینی که حتی سلامت را مردم هم به تحریم گره زده بود!