کاوش نیوز- دکتر محمدرعیت: شرایط پیش روی ما بسیار حساس و مهم است؛ درک اهمیت این شرایط می‌تواند برای گذر از مشکلات فعلی و افزایش مشارکت گسترده در انتخابات و انتخابی شایسته و تعیین سرنوشت جامعه سودمند باشد.

 در گام نخست بیاییم از خود بپرسیم که آیا از وضعیت فعلی خرسندیم یا خیر؟ در صورت عدم رضایت از شرایط فعلی، نقش و اثر و وظیفه هر فرد چیست؟

یکی از عوامل مؤثر در نارضایتی وضع موجود می‍‍تواند عدم توجه به اهمیت و جایگاه حقیقی کار و تلاش باشد.

 آنچه که بیش از پیش برای رفع موانع اشتغال و کمک به کار و تولید نیازمندیم، «امید» است؛ زیرا انسان نا امید خود و تلاشش را در پوچی میبیند و برای کار و تلاش نتیجه ای متصور نیست؛ لذا تلاشی نمی کند.

«امید» رمز حقیقی رسیدن به موفقیت و اهداف است؛ البته نه صرفاً «شعار» امید؛ بلکه توجه به عمق معنا و مفهوم آن.

 برای «امید آفرینی» و «امید افزایی» نیازمند درک و عمل به «۴ شاخصه امیدآفرین» هستیم.

منتخب «آگاه و عامل» به «شاخصه های امید آفرین»، موجب تقویت و رشد امید و تکثیر و گسترش بذر امید در جامعه می شود و نتیجه آن رشد و شکوفایی همه جانبه جامعه می شود.

در ابتدا خود «منِ»فرد و شهروند جامعه و سپس منتخب ما به ویژه در ردای ریاست قوه مجریه که عالی ترین و پر مسئولیت ترین و اثرگذارترین شخصیت است، می بایست دارای بیشترین میزان عمل به «۴ شاخصه امیدآفرین» باشد؛

نخست: دوری از رذیله غرور و تکبر

یکی از روشها برای شناخت اینکه فرد مورد نظر دچار غرور و تکبر شده یا نه این گزینه می تواند باشد که آیا وی در مسئولیت های مختلف و پیشین خود تا کنون با مردم و درون مردم بوده یا نه؟ آیا از مرکب چموش قدرت و منصب، پیاده شده یا نه؟

 و نکته قابل تأمل اینکه اطرافیانش، بستگانش، نزدیکانش در این خصوص چگونه هستند؟

دوم: دوری از دروغ در کلام و کردار

 آیا در مسئولیت‌های پیشین و در عمل به وعده ها همچنین عمل به مقررات و قوانین محدوده مسئولیتی موفق عمل کرده یا نه؟

 آیا عامه مردم او را فردی دروغگو در گفتار و رفتار می دانند یا نه؟

سوم: دوری از ظلم و ستم

 آیا نتیجه و برونداد شیوه رفتاری و عملکردی او «ظلم و ستم» و دفاع و حمایت از  ظالم و ستمگر بوده یا نه، در برابر ظلم و ظالم، قدرتمندانه و شجاعانه ایستادگی کرده و یار مظلومان و ستمدیدگان بوده؟

 اطرافیان و نزدیکان او چگونه هستند؟  حامی ظالم هستند یا مدافع مظلوم؟

چهارم: دوری از آلودگی

آیا او یا نزدیکان و اطرافیانش، «آلوده» به دنیا و رفاه و رفاه طلبی هستند یا نه «مرد میدان» و در «میدان عمل و خدمت صادقانه»؟

  اگر می خواهیم از رنج معیشت و تنگناهای کنونی رها شویم اگر می خواهیم کار، تولید و اشتغال رونق یابد، باید همه «امید آفرین» باشیم و «حامی امیدآفرینان»؛ نه فقط در شعار بلکه در «میدان اقدام و عمل» و «میدان انتخاب صحیح».

«امید آفرینان» حقیقی کسانی هستند که خود و اطرافیانش از «تکبر و غرور» به دورند؛ از «ظلم و ظالم» بیزارند؛ حامی و پشتیبانی تمام قد برای مظلوم و ستمدیده هستند؛ در پندار، گفتار و رفتارش «دروغ» نیست؛ «آلوده» به دنیا زدگی، رفاه طلبی و جاه طلبی نیست.

منتخبی که دچار غرور و تکبر نباشد؛ از ظلم و‌ آه مظلومان بترسد؛ دروغگو و آلوده به پلیدی نباشد؛ در میان مردم است؛ گوشی شنوا و چشمی بینا دارد؛ از نقد نمی هراسد؛ خود، مستقیم میبیند و می شنود؛ انگشتِ اتهامِ بی هویتی، کم سوادی، بزدلی و ترسویی را به دیگران نمی‌زند؛ لذا خود امیدوار و پرتلاش است و با آگاهی و پذیرش نقاط ضعف و نقد ناقدان دلسوز، برای رفع آن می‌کوشد.‌‌