یادش به خیر...

تا همین چند سال قبل که همه چیز سر جایش بود، قاچاق کالا هم برای خودش حد و اندازه ای داشت و این قدر بی حساب و کتاب نبود. قاچاقچی ها که معمولاً هم آدم های بدخیم و خفنی بودند حریم خود را می دانستند و با دیدن مامور ها فلنگ را بدون واشر می بستند! کالای قاچاق هم به کالاهایی اطلاق می شد که توسط اسب و الاغ دست آموز از کوه و کمر، به صورت قاچاقی و مخفیانه به کشور وارد یا از کشور خارج می شدند.

اما ظاهراً در هزاره سوم معنای کالای قاچاق و قاچاقچی عوض شده است و فقط فاقد صنف هستند. وگرنه عزیزان قاچاقچی اسکله و بارانداز شخصی و خانوادگی دارند، با تریلی و کانتینر و کشتی، کالا جابجا می کنند، نصف کالاهای بازار هم توسط همین دوستان تامین می شود و از همه مهمتر اینکه دیگر ظاهری خفن و نخراشیده ندارند و با دیدن مامور فلنگ را نمی بندند! در واقع سیستم به کلی تغییر کرده است و به قول شاعر «ای قطار، راهت را بگیر و برو ... ]با مالچ پاشی های انجام شده و زیتون کاری رو دامنه کوه،[ دیگر نه کوه توان ریزش دارد و نه ریزعلی پیراهن اضافه؛ دیگر هیچ چیز مثل سابق نیست!»

آش آنقدر شور شده که محمد ایلخانی معاون حقوقی مجلس و امور بین الملل ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز در این باره گفت:« قاچاق ورودی و خروجی ما بیش از 25 میلیارد دلار در سال است و فقط 5 میلیارد بحث قاچاق سوخت به اقتصاد ما ضربه می زند. او می گوید: ساز و کار پیچیده مافیایی چیزی نیست که با یک قانون حل شود.» به نقل از جراید

هر چند دوستان معتقدند با یک قانون نمی شود جلوی قاچاق کالا را گرفت ولی داستان آن قدر هم پیچیده نیست و راهکار دارد. فلذا ما امروز تصمیم داریم با نگاه اپیستمولوژیک به این قضیه و ارائه یک رهنمود سوفسطایی و مدبرانه، راه را برای مبارزه با این معضل اجتماعی آسفالت کنیم:

 توجه به بار منفی واژه قاچاق کلید حل این معماست. این واژه به خودی خود امواج منفی و مشمئز کننده ساطع می کند. همان طور که در سال های اخیر تغییر واژگان نظیر «هجرت فرهنگی» به جای «فرار مغز ها» ، «رایزنی» به جای «منت کشی» «رازداری» به جای «حق السکوت»و ... باعث حل برخی مشکلات شد. این بار نیز یک ساختار شکنی اساسی برای حل معضل قاچاق احساس می شود. در این مورد هم می توان به جای واژه قاچاق کالا از عبارت «واردات یا صادرات غیر متعارف کالا» استفاده کرد. شما فرض کنید طرف می خواهد پسر قاچاقچی اش را داماد کند. اگر به خانواده عروس بگوید پسر من قاچاقچی است، صد سال سیاه ملت دختر شفت و لوچ و کج کوله خود را به او نمی دهند ولی اگر بگوید پسرم به صورت نامتعارف کالا وارد یا خارج می کند داستان تومنی 8 صنار تفاوت دارد! بعد از این تغییر ساختار و جا افتادن این عبارت در جامعه دولت به راحتی می تواند به شناسایی «قاچاقچیان» ببخشید «وارد کنندگان و صادرکنندگان غیر متعارف کالا» بپردازد. البته اگر حفظ شان و کرامت انسانی «وارد کنندگان و صادرکنندگان غیر متعارف کالا» مانع از شناسایی و برخورد با آنها شد، دولت می تواند مثل داستان یارانه با مهندسی معکوس به شناسایی «وارد کنندگان و صادر کنندگان متعارف» اقدام کند، تا «وارد کنندگان و صادرکنندگان غیر متعارف کالا» خود بخود شناسایی شوند!