کاوش نیوز-حسین پایین محلی، دوران دانشجویی بود و درمشهد مقدس ظاهرا ازتمامی کشور دانشجویان فعال ازطرف دفتر فرهنگ  معرفی میشدند. دست برقضا ما راهم معرفی کردند و۲هفته ای سعادت شد در محضر ومعیت حضرت عشق باشیم.۲هفته کلاس آموزشی درتابستان.

اساتید برجسته ای آمدند که ذکر یکایک آنان دراین وجیزه مقدور نیست و از بحث اصلی دورمیشویم. از استاد تلوری تا استاد ... اما در بین اساتید کسی بود که دل وعقلم را ربود اوکسی نبود جز آیت اله امجد؛ ازعرفان وتوحید وبندگی گفت،از حضرت اقا درکلامش نقل قول میکرد،شعری خواند وخواست کسی معنی کند بااین مطلع:

                                زچشم من چوتویی برجمال خود نگران

                                                     چراجمال خود ازمن همی کنی پنهان

هرکسی چیزی گفت وماهم به اقتضای رشته تحصیلی وعلاقه چیزی گفتیم.علاقه به ایشان چنان دربنده شوق ایجاد میکرد که سعی کردم به ایشان نزدیک شوم وبرخی سوالاتم رابپرسم.

واینگونه هم شد.اصرارمیکردند که نماز را تند بخوانیم تاشیطان حواسمان راپرت نکند. دربین مطالب ارزنده ایشان گاه جمله ای میگفتند که با ذهنیتی که نسبت به ایشان پیداکرده بودم مغایر بود. باخود فکر میکردم اگر این جمله رقیق شود وشمولیت پیداکند چه اتفاقی می افتد حقیقتا نگران شدم تا اینکه پس از چند سال شنیدم پسر ایشان را درفرودگاه بازداشت کردند وایشان موضع تندی گرفته باخودم گفتم خدایا ما را عاقبت بخیر کن.

اما مگر به همین راحتی میشود عاقبت به خیر شد.اگر کسی نخواهد چه؟!

وقتی بزرگان تاریخ وبزرگان، درتاریخ لغزیدند ما چکاره ایم! بله دقیقا لغزش این جا شروع میشود. کسی فکر کند نمی لغزد! عجب!. شرط بندگی این نیست که خود مان را بالاترازبقیه ببینیم.امجد که به ما درس ابجد خرد وکلان عشق میداد اینگونه شد که امروز میبینیم وعده ای باور نمیکنند ومشکل را درجایی دیگر میبینند.

اما آن روز من این خطر را حس میکردم وبرای استاد امجد نگران بودم. یک کوه اگر بزرگ باشد کافیست شکافهای کوچکی داشته باشد تا درآن دینامیت کاربگذارند.دیگر آن کوه راهم میتوان ازبین برد. شکاف امجد فرزنداو وعجب او بوده.خدایا ماراعاقبت بخیر کن.