کاوش نیوز-هادی محمدی، مرحله جدید مذاکرات در وین که چند روزی است ادامه دارد، به جز اعضای اصلی مذاکره‌کننده، بسیاری از بازیگران حاشیه‌ای، جریان‌های سیاسی یا دولت‌ها را به تلاطم وادار کرده است. امریکایی‌ها از ابتدای مذاکرات با تیم دولت جدید، با توهم داشتن دست برتر، با شانتاژ و قلدری وارد شدند ولی خیلی زود متوجه شدند ریل‌گذاری‌ها و کارت‌های بازی تغییر کرده است و ناچارند قواعد بازی را بپذیرند، با این حال، سناریوی امریکایی مصر بود که میزان کمتری از تحریم‌ها را بردارد و در مقابل ایران تعهد بیشتری بدهد. این سناریوی امریکا تا الان رنگ باخته و آن‌ها مجبور شده‌اند در مورد حدود ۲۰۰ تحریم پایانی هم عقب‌نشینی و روی مواردی اصرار کنند که چماق تحریم کاملاً از دستشان خارج نشود. مشکل بزرگ‌تر امریکا، تضمین‌دهی برای پایدار ماندن توافق و بازگشت به تعهدات کامل است که برخی دموکرات‌ها و تعداد زیادی از جمهوریخواهان کنگره نیز روی آن مانور می‌دهند، با این حال، چیزی که روشن است اینکه نوعی سردرگمی بر رویکرد واشنگتن حاکم است. مسئله تا حدی جدی شده که اسرائیلی‌ها، عریان‌تر از قبل وارد گود شده‌اند تا جلوی توافق را بگیرند. آن‌ها تا الان از نزدیک شدن ایران به ساخت سلاح هسته‌ای صحبت می‌کردند ولی حالا از اینکه اموال بلوکه‌شده در اختیار ایران قرار گیرد یا اهرم و چماق تحریم از اقتصاد ایران برداشته شود، دچار کابوس هستند. معنی دیگر این گزاره یعنی اینکه هراس‌افکنی از بمب ایرانی دو هدف داشته و دارد: اول ناتوان‌سازی اقتصادی و دوم، جلوگیری از دستیابی ایران به دانش پیشرفته. کشور‌های عربی هم آویزان به اسرائیل و امریکا در شوک به‌سر می‌برند. نگرانی این‌ها چند لایه است و به جز توانمند‌تر شدن ایران و متحدانش، به پیامد‌های ژئوپلتیک هم فکر می‌کنند. ورشکسته‌های سیاسی و لیبرال در داخل کشور از تلاش‌های مأیوس و عوامانه فراتر نرفته‌اند ولی عده‌ای هم که سر در آخور سرویس‌های اطلاعاتی اروپایی، نقاق و صهیونیستی دارند، فرضیه‌سازی می‌کنند که اگر توافقی هم بشود، حاصل بده‌بستان غرب و شرق در بحران اوکراین است. این عده با استدلال چوبین سست، معتقدند حاصل رویکرد به شرق از سوی ایران، تحمیل دیدگاه روسی و چینی در مذاکرات وین است ولی نمی‌گویند اگر این بده‌بستان انجام شده، چرا اسرائیلی‌ها یقه خودشان را پاره می‌کنند و چرا لشکر سناتور‌های امریکایی برای بایدن و توافق احتمالی، خط و نشان می‌کشند. این‌ها پاسخی برای این سؤال ندارند که اگر بده‌بستانی شده، چطور است که خواسته‌های ایران تا مراحل پایانی مذاکره، به طور کامل دنبال می‌شود و امریکا عقب‌نشینی تدریجی را تابه‌حال ثبت کرده است؟
حقیقت این است که جوهر اصلی مذاکرات در همین روز‌های پایانی است و غرب در همین روز‌های پایانی است که باید زایمان شکست را بپذیرد و تصمیم نهایی را بگیرد. مهم‌تر اینکه آثار و پیامد‌های هر نتیجه‌ای در وین و به‌ویژه عقب‌نشینی کامل امریکا از خشک‌سری و پذیرش کامل تعهدات، پیامد‌های بزرگی برای غرب و بازیگران حاشیه‌ای دربر دارد. امریکا و غرب به خوبی می‌دانند خسارت عدم‌توافق چیزی کمتر از پذیرش توافق نیست و با شکست مذاکرات، راه برای گزینه‌های جدید از سوی ایران باز خواهد شد، خصوصاً اینکه اهرم و چماق تحریم به نقطه‌ای از ناکارآمدی رسیده است که نقد کردن آن در توافق، فواید بیشتری برای غرب دربر دارد. شاید بتوان گفت، دست و پا زدن‌های این روز‌ها در مذاکرات وین، بیشتر برای مدیریت پیامد‌های آن برای غرب و متحدان و بازیگران حاشیه‌ای است. ژست جنگی ناتو، امریکا و انگلیس در بحران اوکراین به دلیل فرسودگی و ناتوانی، به درخواست برای مذاکره با روسیه رسیده است. آن‌ها مجبورند تلخی تأمین خواسته‌های امنیتی روسیه را حتی تدریجاً بپذیرند، همانگونه که در وین راهی جز این ندارند. منتظر رفتار‌های پایانی امریکا و غرب در وین هستیم.