کاوش نیوز، دولت سیزدهم از زمانی که مستقر شده فعالیت‌های چشمگیری را با برنامه‌های خاص انجام داده است. برخلاف دولت قبل که بی برنامگی در افعال آن موج می زد و خصوصا اهمال کاری به طور واضحی دیده می‌شد دولت جدید هم پرکار است و هم سعی دارد بر اساس برنامه‌های خصوصا بلند مدتی که طراحی شده، پیش رود.
سفرهای خارجی سید ابراهیم رئیسی و همچنین انعقاد قراردادهای بلند مدت با برخی کشورها از جمله چین، منطقه گرایی و همه جانبه گرایی به جای یکجانبه گرایی، تجارت با همسایگان از جمله شاخصه‌هایی دولت سیزدهم است که نگاهی به قرادادهای بین المللی چون برجام دارد. اما در این حوزه آنچه بیش از گذشته به چشم می‌خورد اقدام جریانی سیاسی برای تخریب دولت است.
بر همین اساس دیده می شود که با هر حرکت دولت موج منفی از تخریب‎‌ها به راه می افتد. این درحالی است که در دولت گذشته با وجود همه انتقادات از سوی مردم این رسانه‌ها سکوت اختیار می کردند و مشکلات را نادیده می گرفتند اما حالا با وجود پرکاری دولت دست به تخریب همین وجه ممیز و مزیت دولت سیزدهم نسبت به دو دولت قبل می‌زنند.
آنچه این روزها به شدت دیده می شود و به نظر می رسد به سبب نزدیکی انتخابات مجلس شورای اسلامی است، تخریب دولت و مجلس به طور توامان و همچنین القای اختلاف بین این دو قوه مهم کشور است. این درحالی است که جریان رقیب سعی در القای این موضوع نیز دارد که مجلس و دولت چون همسو هستند نباید مشکلی در کشور بوجود بیاید و همه کارها باید بر وفق مراد دولت انجام شود. این درحالی است که در جریان انقلابی اینگونه رفتار وجود ندارد که همه نگاه‌ها جناحی باشد و چون جناح رقیب بر سر کار است همه ظرفیت ها نادیده گرفته شود و چون جناح خودی بر سر امور است همه موارد به قولی گل و بلبل باشد.
همین اختلاف سلیقه نیز یک عامل اساسی در تعامل دولت و مجلس است تا کارها با چکش کاری روال صحیح و کارآمدی به خود بگیرند. درواقع همین اختلاف سلائق است که باعث قرار گرفتن امور در مسیر صحیح خود می شود. در این راستا باید گفت که دولت نیز قطعا پرکار بوده است و جدی تر شدن کارها و نظرات مختلف حتی در یک جریان سیاسی بازهم سلائق و افکار مختلف بوجود می‌آورد. بنابراین بیشتر از اینکه برخی موارد به اختلافات ربط داشته باشد بیشتر به جدی شدن امور مرتبط است. درواقع دولت و مجلس هر دو سعی دارند اقداماتی که هدف گذاری کرده اند را به درستی محقق کنند و در این راه قطعا نظرات مختلفی بروز می کند و هر فردی راهی را صحیح تر می داند و از این منظر آنچه پیش می آید نقطه نظرات مختلف در حوزه سلائق سیاسی و کارشناسی است.
از سوی دیگر دمیدن به مسئله اختلافات یک سیاست از سوی جریانی است که برای انتخابات برنامه ریزی کرده است.
در همین رابطه، محسن رهامی، فعال سیاسی اصلاح طلب از برنامه این جریان برای حضور فعال و حداکثری در انتخابات آتی مجلس (اسفند ۱۴۰۲) خبر داده است.

با این حال چند روز پیش روزنامه شرق در گزارشی اصلاح طلبان را مورد نقد قرار داد و پیرامون اعلام آمادگی اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس نوشت: «بعد از ناکارآمدی روحانی مردم دیگر به حرف جناحی اعتنا نمی‌کنند» و «مردم شما را طرد کرده‌اند؛ به جای اقناع جامعه فقط توقع رای دارید». اما ناکارآمد نشان دادن مجلس شورای اسلامی از جمله اقدامات اصلاح طلبان برای حضور در انتخابات است زیرا می دانند نمی توانند به عملکرد مجلس گذشته که کارنامه اقدامات خودشان است، تکیه کنند.
در همین زمینه روزنامه همدلی دیگر رسانه اصلاح طلب نوشت: «مجلس شورای اسلامی به‌عنوان نهاد قانون‌گذار، نقش رصد و نظارت بر عملکرد قوه مجریه را نیز بر عهده دارد؛ اما به نظر می‌رسد در شرایط کنونی کشور نمایندگان در یک دوراهی سخت قرارگرفته‌اند؛ از طرفی بهارستان نشینان حامیان دولت هستند و از طرف دیگر عملکرد دولت به‌گونه‌ای بوده که حتی داد این حامیان را هم درآورده است. حالا بهارستان نشینان بر سر اینکه کابینه دولت را به چالش و حتی استیضاح بکشند، به شک افتاده‌اند.» موضوعی که به وضوح نشان می دهد که اصلاح طلبان خواهان ایجاد اختلاف میان دولت و مجلس هستند.
در همین رابطه، «حسین مرعشی» که به جای غلامحسین کرباسچی بر مسند دبیر کلی حزب کارگزاران تکیه زده عنوان می کند که هم دولت و هم مجلس نمی خواهند هزینه حذف ارز ترجیحی را به گردن بگیرند. این درحالی است که ارز ترجیحی در دولت دوازدهم با نام دلار جهانگیری به نوع رسمی شکل گرفت و امروز به چالش جدی مجلس و دولت تبدیل شده است که نه ماندگاری‌اش سودی دارد و هم برداشتن آن ممکن است مشکلاتی در حوزه اقتصاد ایجاد کند که بسیاری مطرح می کنند که بخشی از آن واقعی نیست و روانی است.
با این حال هر چه دولت و مجلس در انجام امور جدی تر می شوند بدیهی است که اختلاف نظرهایی رخ دهد اما جریانی سعی دارد این موارد را به یک شکاف سیاسی بزرگ نسبت دهد که نه تنها واقعی بلکه راهبردی سیاسی برای تخریب رقیب است. به نظر می رسد آنچه این روزها باید بدان توجه شود میزان پرکاری و پربرنامگی دولت سیزدهم است که باعث شده دولت و مجلس تعامل بیشتری پیدا کنند و نقطه نظرات مختلف شکل بگیرد.