به گزارش کاوش نیوز به نقل از ایرنا: دکتر «مهران شایگان فرد» افزود: کرونا را نمی‌توان آخرین بحران دانست و هرلحظه ممکن است که جامعه آبستن شرایط آسیب زا با چاشنی تضادهای ارتباطی، سلامت، اقتصاد و تعارضات اجتماعی و فرهنگی باشد، بنابراین باید به‌صورت هدفمند تاب‌آوری را در سطوح مختلف جامعه به گفتمان عملی و کارآمد تبدیل کرد و با ارتقای مهارت‌های زندگی، بهبود مناسبات مدیریت روانی، اجتماعی، افزایش قدرت تطابق با تنگنا و افزایش وزن همدلی کوشید تا الگویی موثر برای عبور از بحران‌ها در سطح ملی ترسیم کرد.

وی توضیح داد: کرونا فارغ از همه پیامدها در بخش‌های مختلف تجربه‌ای برای اهمیت دادن به بهداشت روانی و حفاظت از سرمایه‌های انسانی بود و نیاز دارد که به دور از هر افراط و تفریط در سایه نقد منصفانه و کارشناسی، کاستی‌ها و نواقص در حوزه بهداشت روان شناسایی شده و تقویت زیرساخت‌های مشاوره و درمان به صورت آگاهانه در اولویت قرار گیرد.

این روانپزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک یادآور شد: عکس‌العمل‌ها در ابتدای شیوع کووید ۱۹ غافلگیری و تکیه بر شیوه آزمون و خطا بود اما اکنون که مدتی از بروز بحران گذشته باید عقلانیت چاشنی تصمیم‌سازی شده و با استفاده از ظرفیت نخبگان سلامت و اندیشه‌ورزان با استفاده از تمامی ظرفیت‌های نهاد آموزش، رسانه، حوزه اجرایی و سلامت شرایطی ایجاد کرد تا در سطوح خرد و کلان، تاب‌آوری اجتماعی شکل گیرد و به‌صورت عملی نسخه‌ای کارا در مشارکت‌جویی سرمایه‌های انسانی برای ترمیم بحران‌های احتمالی و استفاده‌ حداکثری از توان دولت و ملت برای تشکیل کانون‌های التیام بخش بحران برای آسیب دیدگان محقق شود.

دکتر شایگان فرد ادامه داد: شیوع کرونا با خود سطحی از اضطراب، استرس، ناامیدی و غم، خودبیمارانگاری، کاهش درآمدها، اختلال در روابط بین فردی و خانوادگی را به همراه آورد که اگر برای بهبود این آسیب‌ها برنامه مناسبی وجود نداشته باشد و این رفتارها درونی و عمیق شوند، ضریب سلامت عمومی جامعه شکننده خواهد شد و اینجاست که اهمیت توجه به سلامت روان برجسته‌تر شده و نیاز است تا اقدامات کارساز عملی برای ترمیم این جراحات در نظر گرفته شود.

وی عنوان کرد: سوگ و انزوا در خانواده‌هایی که عزیزانشان را با ویروس کرونا از دست داده‌اند و حذف آیین‌های همدردی با این افراد به‌دلیل فاصله گذاری اجتماعی موضوعی است که می‌تواند مساله ساز شده و گروه از جامعه که این تجارب تلخ را داشته‌اند اگر حمایت لازم را در تخلیه روانی نداشته باشند، قربانی عوارض سوگ می‌شوند و با ریشه دواندن غم در آنان سلامت روح و جسمشان به خطر می‌افتد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک ادامه داد: تغییر ناگهانی سبک زندگی، تزلزل در درآمدها و افزایش حس ناامنی در ثبات کاری و درآمد، محدویت‌های ارتباطی و رفتارهای وسواس‌گونه بهداشتی و عوارضی که می‌تواند در اختلالات شخصیتی و خلق و خو و سلامت جسمی فرد داشته باشد نکاتی هستند که نباید از نگاه صاحب‌نظران دورمانده و باید در اصول برنامه‌ای پساکرونا ساختار موثر برای ترمیم این آسیب‌های احتمالی ترسیم شود.

دکتر شایگان فرد اظهار داشت: اشاعه سبک تربیتی تاب‌آور جمعیت به تناسب سطح فرهنگی و مختصات رفتاری و شخصیتی نیازمند الگوسازی و راهبرد اجرایی است چرا که انسان سالم محور توسعه پایدار است و اگر قرار باشد با هر تهدید و بحران جامعه زخم کاری بردارد و سرمایه‌های انسانی مهارت انعطاف پذیری برای عبور از التهاب و تهدید را نداشته باشند، نمی‌توان برای تحقق چشم اندازهای کلان امیدوار بود.