رقیه بشارت نیا

سنگینی رسالت خبرنگاران بر کسی پوشیده نیست تا جایی که گقته می شود خبرنگاری شغل انبیاست و پیامبران نخستین خبرنگاران بودند. گقته می شود خبرنگاران چشمان تیزبین و نگهبانان جامعه هستند که همچون یک سرباز، پلیس و وکیل در جامعه نقش آفرینی می کنند اما چرا و براستی چرا با گذشت این همه سال هنوز خبرنگاران به حق و حقوق خود نرسیده اند؟ چرا هنوز هم در جامعه جایگاه و شان یک خبرنگار حفظ نمی شود؟ مگر نه این است که رسانه با کمک همین خبرنگاران و روزنامه نگاران است که می تواند هدایت گری کند و حق را از باطل و و راه را از بیراهه مشخص کند؟

برخی مسئولان می خواهند از خبرنگاران یک مترسک بسازند

 در کشور ما و بویژه در استان گلستان هنوز جایگاه و رسالت خبرنگار به درستی مشخص نشده است. بطوریکه در برخی از شهرستان ها به خبرنگار به چشم یک مزاحم می نگرند و همین خبرنگار که هدفش روشنگری و حمایت از حقوق فرد و جامه است به محافل و برنامه ها دعوت نمی شود که اگر هم دعوت شود اکثر مسئولان و مدیران توقع دارند که او فقط گل و بلبل ها را ببیند! آیا این توهین به رسالت خبرنگاران و پیامبران نیست که راستی و درستی و کشف و افشای حقیقت از ملزومات آن است؟ جای نگرانی دارد که این مسائل و مشکلات باعث شود که خدای نکرده برخی از خبرنگاران شریف با وجدان های  بیدار خود چشم بر روی حقایق جامعه ببندند. بنابراین ضرورت احترام به جایگاه رفیع اطلاع رسانی و فعالان این عرصه باید مد نظر مسئولان قرار گیرد.

برخی مسئولان می خواهند از خبرنگاران یک مترسک بسازند که برای پوشاندن معایب و کوتاهی هایشان از آنان استفاده کنند. اگر هم خبرنگاری ساز مخالف بزند و با آنان همراه نشود نتیجه اش حمله و توهین و ناسزا به اوست. بارها دیده ایم که دوربین عکاسان خبری درست در زمانی که می خواستند عکسشان را بگیرند توقیف شده و آنان مورد بازخواست قرار گرفته اند.

جامعه چه زمانی می خواهد از رسالت خبرنگاران دفاع کند

جامعه چه زمانی می خواهد از رسالت سنگین خبرنگاران دفاع کند و مصونیت و امنیت شغلی این قشر زحمت کش را تامین سازد؟ تا کی خبرنگاران، سرگردان رسیدن به حق و حقوق خود باشند در حالیکه رسالت آنان دفاع از حقوق مردم و جامعه است. چرا جامعه جایگاه خبرنگار را هنوز که هنوز است به درستی نمی شناسد در حالی که بخشی از امنیت جامعه از رسالت همین عزیزان تامین می شود.

 کار به جایی رسیده است که خبرنگاری در یکی از شهرستان های استان در حال انجام رسالت خود توسط رئیس شورای شهر مورد توهین و تحقیر قرار می گیرد! آیا این گونه زحمات خبرنگاران جبران می شود؟ و یا اینکه فقط در روز خبرنگار خبرنگاران به یک ضیافت نهار دعوت شوند! چند سالی ست که همین قشر زحمت کش از مسئولان چه استانی و چه کشوری، نمایندگان مجلس و کلیه نهاد های ذیصلاح تقاضای رسیدگی به مشکلاتشان را دارند. آیا جامعه طالب رسالت خبرنگاران هست؟ اگر هست آخر تا به کی باید این همه سرگردانی و بلاتکلیفی را تحمل کرد که روز خبرنگار از راه برسد و مدیران و مسئولان لوح تقدیر تقدیم کنند و خبرنگاران  گل و بلبل بشنوند تا سال دیگر و روز خبرنگاری دیگر دوباره سرگردان رها شوند.

 اگر دغدغه مطالبه حقوقشان را نداریم حداقل توهین و جسارات نکینم

بهتر نیست با برنامه ریزی صحیح، دقیق و آگاهانه و عاری از هرگونه مصلحت اندیشی سیاسی به درک وضعیت موجود و تلاش برای بهبود آن بپردازیم و جایگاه خبرنگار در جامعه را ترمیم کنیم؟ حمایت کامل و جدی دولت از نویسندگان و خبرنگاران می تواند از مشکلات این قشر بکاهد. بهتر نیست خانه مطبوعات جدی گرفته شود و ابزار لازم قانونی برای نظارت بر مطبوعات و دفاع از حقوق خبرنگاران در اختیار این نهاد قرار داده شود؟ تمام خبرنگاران  بیمه شوند و همچنین تغییر قانون مطبوعات که سال ها طیف ها و گروه های مختلفی خواستار آن هستند مورد توجه قرار گیرد؟

نشود که این قصه نسل به نسل ادامه پیدا کرده و حکایت همچنان باقی بماند

حمایت مسئولان فرهنگی از خبرنگاران لازم و ضروری ست و فراهم‌ آوردن زمینه رشد جامعه خبری و تبیین جایگاه خبرنگار در جامعه توسط آنان باعث تسریع در روند توسعه همه جانبه ی استان خواهد شد. بیاییم منصفانه به جایگاه و شأن خبرنگاران بنگریم و از حقوق آنان که سالهاست به رسمیت شناخته نشده به سادگی عبور نکنیم. و اگر هم دغدغه مطالبه حقوقشان را نداریم حداقل به آنان احترام بگذاریم، هرگز از موضع بالا به خبرنگاران نگاه نکنیم و باور داشته باشیم که خبرنگار جامعه را می سازد. اگر در این زمینه تلاش و کوششی نمی کنیم حداقل توهین و جسارات نکینم و نشود که این قصه نسل به نسل ادامه پیدا کرده و حکایت همچنان باقی بماند.